Właściciele nieruchomości mają obowiązek zapewnić uprzątnięcie błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodników położonych wzdłuż tych nieruchomości. I nie ma znaczenia szerokość chodnika. Obowiązki właścicieli nieruchomości dotyczące zapewnienia czystości i porządku określa ustawa z 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (dalej: u.c.p.). Przewidziano w niej m.in., że właściciele nieruchomości muszą zapewnić uprzątnięcie błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodników położonych wzdłuż ich posesji. Za taki chodnik uznaje się wydzieloną część drogi publicznej służącą do ruchu pieszego położoną bezpośrednio przy granicy nieruchomości. Właściciel posesji nie musi sprzątać chodnika, na którym jest dopuszczony płatny postój lub parkowanie pojazdów samochodowych (art. 5 ust. 1 pkt 4 u.c.p.). Rada gminy nie może zobowiązać właścicieli nieruchomości do uprzątania błota, śniegu i lodu z chodników niezwłocznie, gdyż stanowiłoby to przekroczenie zakresu jej uprawnień. Sąd Najwyższy zwrócił także uwagę, że zgodnie z art. 20 pkt 4 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (dalej: u.d.p.) utrzymanie nawierzchni chodników należy do zarządcy drogi. Zarządcą dróg gminnych jest wójt (burmistrz, prezydent miasta). W granicach miast na prawach powiatu zarządcą wszystkich dróg publicznych, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, jest prezydent miasta (art. 19 ust. 2 i 5 u.d.p.).